Redelijk veel kinderen kijken graag om zich heen en stellen allerlei vragen.

Ik vind dat prachtig om te zien. En ik herinner dat een vriendin van me eens zei dat nu door haar opgroeiende kleuter zelf de hele wereld weer opnieuw ontdekt.

Door kinderen kun je weer met frisse ogen naar de dingen kijken.

Redelijk veel volwassenen zijn helemaal de andere kant opgegroeid. We zijn een soort stille robots geworden met onze zintuigen als ogen en oren op een laag niveau draaiend. Altijd meteen een antwoord klaar (Denk ook aan de term “mansplaining” op Internet) en gesprekken zijn vaak monologen geworden (Ik chargeer maar u begrijpt vast wat ik bedoel).

Een prachtig boek over hoe wij als volwassenen weer kunnen leren om goede en alerte vragen te stellen (zodat we i p v monologen weer meer een dialoog voeren) is Socrates op sneakers van Elke Wiss.

De voorbeelden in het boek over monologen zijn herkenbaar en de suggesties voor verbetering zijn practisch. Aanrader!